Vorige donderdag in Roeselare gaan luisteren naar Etienne Vermeersch en Dirk Verhofstadt die hun boek kwamen voorstellen. De locatie (met redelijk typisch middelbare-school-refter uitstraling) tekende door de talrijke opkomst voor een behoorlijk knus en gezellig samenzijn; het spontane bijzetten van stoelen en het voor mekaar opschuiven zorgde snel voor een gepast dooreenhalen van de klassieke ordelijk schoolse rijtjes wat de sfeer zeker ten goede kwam. Eigenlijk bijna een tip voor gelijkaardige events: neem je stoel mee aan de ingang en zoek je een plaatsje in de hoop... We hadden eigenlijk alleen nog een gezellig haardvuurtje te kort.
De lezing was vooral te kort. Zeker voor iemand die het boek gelezen heeft, en ook al wat heeft rondgekeken naar opnames van gelijkaardige events. Anderzijds had het dan weer het voordeel om gewoon eens een inkijk te krijgen van hoe dat boek zo ongeveer moet tot stand gekomen zijn: redelijk ongeacht de "sense of urgency" die Dirk door zijn gerichte vragen aan de zaak wil toevoegen merk je gewoon aan alles dat "vader Etienne" zich op geen enkele manier gaat laten opjagen en zeker al niet verleid zal worden tot onzorgvuldigheid in denken of het vergeten vermelden van een (echt!) nuttig detail :)
De fijne vervollediging kwam dan weer door de vragen uit het publiek. Het spannende en spontane (voorbij het voorbereide discours) bracht wat inkijk op drijfveren en overtuigingen en dat is natuurlijk nooit weg. De titel van het boek wijst dan wel op een focus op de waarheid (iets wat ik spontaan eerder met een vasthoudende en op feiten hamerende bulldog als Dawkins associeer) maar in de informele omgang met het publiek en uit de antwoorden zelf kwam vooral een groot embarmen en een leidmotief in zijn denken en doen die zoekt om (citaat) "zoveel mogelijk het lijden in de wereld te verkleinen".
Voor wie het nog niet gezien had vind ik ook de reactie op de eerste vraagsteller in Gent tekenend op dat punt. De uit elkaar voortvloeiende combinatie van rationele kennis, mededogen en puur rationeel argumenteren brengt een rust, een redelijkheid en een erbarmen die ontwijkt om defensief of offensief te worden en met een ontegensprekelijke geduldigheid het punt maakt. Klaar en open voor wederwoord, al valt er (ook al door die stijl) nog weinig tegen in te brengen natuurlijk.
De kers op de taart was dan vooral het gezellig nakeuvelen en doorbomeren bij een glas, en verder nog op de weg naar huis, tot het toch nog even stationair draaien voor de deur... Het eigen blikveld nog wat verder oprekken met uitgewisselde linkjes voor verder nalees- en bekijkwerk: De theepot van Russel - Het Vliegend Spaghetti-Monster van Henderson, Gerin Oil van Dawkins, een sterk punt van Hitchens en deze lezing over Wiskunde, de bevolking en energie van Barlett.
Er zouden er zo meer moeten zijn: avonden als deze zowel als Etiennen en Dirken, fijne ideeën en meedenkende mensen in het publiek of in den otto...
De lezing was vooral te kort. Zeker voor iemand die het boek gelezen heeft, en ook al wat heeft rondgekeken naar opnames van gelijkaardige events. Anderzijds had het dan weer het voordeel om gewoon eens een inkijk te krijgen van hoe dat boek zo ongeveer moet tot stand gekomen zijn: redelijk ongeacht de "sense of urgency" die Dirk door zijn gerichte vragen aan de zaak wil toevoegen merk je gewoon aan alles dat "vader Etienne" zich op geen enkele manier gaat laten opjagen en zeker al niet verleid zal worden tot onzorgvuldigheid in denken of het vergeten vermelden van een (echt!) nuttig detail :)
De fijne vervollediging kwam dan weer door de vragen uit het publiek. Het spannende en spontane (voorbij het voorbereide discours) bracht wat inkijk op drijfveren en overtuigingen en dat is natuurlijk nooit weg. De titel van het boek wijst dan wel op een focus op de waarheid (iets wat ik spontaan eerder met een vasthoudende en op feiten hamerende bulldog als Dawkins associeer) maar in de informele omgang met het publiek en uit de antwoorden zelf kwam vooral een groot embarmen en een leidmotief in zijn denken en doen die zoekt om (citaat) "zoveel mogelijk het lijden in de wereld te verkleinen".
Voor wie het nog niet gezien had vind ik ook de reactie op de eerste vraagsteller in Gent tekenend op dat punt. De uit elkaar voortvloeiende combinatie van rationele kennis, mededogen en puur rationeel argumenteren brengt een rust, een redelijkheid en een erbarmen die ontwijkt om defensief of offensief te worden en met een ontegensprekelijke geduldigheid het punt maakt. Klaar en open voor wederwoord, al valt er (ook al door die stijl) nog weinig tegen in te brengen natuurlijk.
De kers op de taart was dan vooral het gezellig nakeuvelen en doorbomeren bij een glas, en verder nog op de weg naar huis, tot het toch nog even stationair draaien voor de deur... Het eigen blikveld nog wat verder oprekken met uitgewisselde linkjes voor verder nalees- en bekijkwerk: De theepot van Russel - Het Vliegend Spaghetti-Monster van Henderson, Gerin Oil van Dawkins, een sterk punt van Hitchens en deze lezing over Wiskunde, de bevolking en energie van Barlett.
Er zouden er zo meer moeten zijn: avonden als deze zowel als Etiennen en Dirken, fijne ideeën en meedenkende mensen in het publiek of in den otto...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten