maandag 17 juni 2013

Open Data Vlaanderen (#ODD13). Ja, maar.

Ik wou iets spetter, subliem en fantastisch schrijven over de open-data dag Vlaanderen in Brussel van vorige vrijdag.  Maar...

Een ja-maar-mens, dat is wat ik nu eenmaal ben.
Andere namen ervoor zijn niet allemaal even positief: perfectionist, idealist, betweter, muggenzifter.  Het soort mens dat er perfect mee om kan om helemaal content onderuit te zakken, te genieten van al het goede, en dan toch te beseffen dat dat eigenlijk maar voor 95% zo is. Én helaas ook: dat iedereen vast zit te wachten om ook te horen wat ik over die 5% wil zeggen.

Ja.

Dus toch even voor de duidelijkheid: het was zeer goed. Op velerlei vlakken. Als je niet om kunt met dubbele boodschappen of subtiele nuances, lees dan vooral niet verder.

Het was zelfs zeer goed durf ik wel zeggen!
De organisatie was perfect. De opkomst hoog. En van heel wat sprekers heb ik boeiende nieuwe dingen opgestoken.  Nog beter: het initiatief om vanuit Vlaanderen ook de VIP  portefeuille te openen om her en der de projecten aan te vuren lijkt me een garantie om er op vele domeinen nu ook echt werk van te maken. Er is écht reden om aan te nemen dat er volgend jaar meer tastbare open-data resultaten in Vlaanderen te noemen zijn.  Zeker is er dan ook meer praktische ervaring in het veld die op de volgende uitgave aan bod kan komen en de soms nog theoretische beschouwingen kunnen gaan vervangen.

Maar.

Het wordt wel werken, hé. Na een al te fijne dag met gelijkgestemden en verfrissende ideeën is het al te makkelijk naar huis te gaan en te denken dat we er nu wel zijn.

Hier alvast mijn lijstje met pijnpunten, en weg te werken obstakels. Het jaar zal kort zijn.

We vragen denk ik nog ontzettend veel van de organisaties die we nu overal aanzetten tot het openen van hun data, en daar staat niet een altijd een gepaste ondersteuning tegenover.  Van de eerste tot de vijfde ster van Tim Berner's Lee of Tim Davies zijn er heel wat obstakels voor de ambtenaar met open mind en beste bedoelingen. Vandaar graag voor hen vooral:
[1] Een platform (meer dan een CKAN cataloog) waarop makkelijk data kan worden vrijgegeven, tot het nodige semantische linkable niveau, maar ook tot het niveau waar terugkoppeling, correcties en (motiverende!) statistieken kunnen worden samengebracht.
Die vijf sterren hebben overleg nodig nog. Een soort IBBT voor URI patroonbeheer zeker al.  URI's voor identificaties, maar ook voor termen en vocabularia moeten niet al te onafhankelijk overal maar worden uitgevonden. Ik heb een draft van een inspirerend document mogen inkijken, maar we mogen daar niet blijven steken.  De nodige overlegorganen en liefst ook ondersteunende systemen zijn van doen.
[2] Een beslissende entiteit die normen stelt, URI's afspreekt, en dat alles op een paar handige systemen bruikbaar weet te publiceren en onderhouden.
Maar de allerbelangrijkste vind ik nu al kennis en beschikbare menselijke expertise.  De RDF experts in Vlaanderen heb je vlug afgeteld.  En naar mijn bescheiden mening: daar gaan we het niet mee doen.  Niet dat ze hun werk niet kennen, ze zijn gewoon met te weinig. Information Architects, bijgeschoolde digitale bibliothecarissen, epistemologen, opstellers en behoeders van taxonomiën, ... De mensen met de brains hebben we denk ik wel, die samenbrengen in een zomerklasje die het goede woord verspreid zou al veel doen.
[3] Een gerichte opleiding, eventueel certifiëring van en voor beschikbare experts in het domein van het semantisch web en de technieken van linked open data.

En dan ook de meer persoonlijke bedenkingen: omdat ik toch ook een eigen mening heb. (Die echter evenmin als bovenstaande door een eigen agenda is ingegeven)

Zelf duik ik de open-data wereld binnen met een voorgescheidenis van open-source-code.  En dat gevoel voor de open code mis ik dus bikkelhard in de hele aanpak. Dáár wordt op een open data dag met geen woord over gerept. Kijk, sedert de visie van John Von Neumann is er nauwelijks onderscheid tussen data en code, waarom hier dan wel?  Is niet elke lijn code die geschreven wordt voor / door de overheid te zien als een lijn nuttige informatie die nuttig mag / moet gedeeld?  Waarom niet? Waarom hierop geen CC0 verplichting?
[4] Een open source platform waarop de verschillende bestuursorganen minstens onder elkaar de (met belastinggeld) betaalde code-ontwikkelingen kunnen uitwisselen.
En tenslotte.  Puur op basis van eigen bespiegelingen blijf ik overtuigd dat open data een viraal licentie-verhaal nodig hebben, maar als niemand anders er om vraagt dan blijf ik wel rustig in m'n hoekje dromen...
Om de zoveel tijd zal ik natuurlijk niet nalaten om te zeggen dat dit of dat probleem ermee zou opgelost worden.
[5] Een viraal model om nog meer mensen over de open-data streep te trekken: aanbieders worden makkelijker overtuigd, afnemers spelen vanzelf het spel mee en bieden statistieken en correcties aan.
Maar goed.
Herinneren we ons vooral een zeer geslaagde open-data dag. Wie er niet was: "Je hebt wat gemist!"

Om af te sluiten enkel nog de obligate shameless plug naar de eigen slides:

zondag 24 maart 2013

Een @AppsForGhent van een goe jaar.

Het was gisteren weer van dat: van apps-for-ghent mogen doen.
Iterarie 3 al, ogenschijnlijk een detail maar wel eentje dat de voortrekkersrol van Gent subtiel een gouden randje geeft. Bravo aan de stuwende ploeg daar.

Het was vooral weer inhoudelijk smullen.  In de eerste plaats van het geleverde werk natuurlijk:  Er zaten weer heel wat doorleefde en bijzonder maatschappelijk positieve projectvoorstellen bij.

In de tweede plaats was er voor mij de eye opener van de opmerkelijke (en deste meer wegens redelijk geslaagde) overstap van hacker-(only)- naar co-creation-event.  In het nakaarten tijdens de receptie werd het extra duidelijk: goede software engineering staat pal op de kruising van technische én humane wetenschappen.  Ja, dat programmeren heeft toevallig een technisch doe-kantje, maar het gaat vooral over het begrijpen en helpen van mensen.  Nadenken over dat soort oplossingen is iets wat echt open staat voor iedereen die wilt:  Gewoon even door dat jargon doorprikken en snel meedoen of gerichte vragen stellen. Mening en visie hoeft niet meteen in een programmeerbare syntax verwoord. Kruisbestuiven en samenwerken geeft vuurwerk.

Tenslotte heb ik persoonlijk vooral genoten van de presentatie van Bart Van Leeuwen van @semanticfire  faam.  Hét prototype van het soort kruispuntman waar ik hierboven op doel: met één been open data techneut, met het andere brandweerman in Amsterdam. Kort de twee inzichten die ik van zijn presentatie meeneem:

  1. Hoe eenvoudige de overtuiging voor het openstellen van datasets kan zijn.  Al moet ik toegeven dat de argumentatie van de brandweerman "Als we die data hebben, kunnen we meer levens redden" niet iedereen gegund is. Maar laat ons daar vooral niet achter wegsteken.
  2. De theorie van black-swan-thinking. Iets wat mij heel hard deed denken aan het platypus (vogelbekdier) effect: "When the Platypus was discovered, scientists said it was a paradox. But Pirsig's point was it was never a paradox or an oddity. It didn't make sense only to the scientists because they viewed the nature of animals according to their own classification, when nature did not have any."-- from a comment on Lila by R. Pirsig.

Zo, daarmee is ook het woord paradox gevallen, en kan ik afsluiten met het insluiten van de presentatie die ik (bijna) niet gaf

en deze die ik wel heb gegeven:

AppsForGhent3 :: Servieten en Paradoxen from Marc Portier 

Voor wie (net als ik) maar niet genoeg krijgt van paradoxen: op deze blog had ik het eerder al over de paradoxen van de vooruitgang, van knelpuntberoepen & onderwijs, en die van het negeren van onwetendheid.

Beantwoordend aan de vraag omtrent de jonge geschiedenis van de servieten-presentaties nog deze self-promoting links naar de vorige servieten @ Apps-For-Ghent-2 en @ Apps-For-Ghent-1

donderdag 14 maart 2013

Betoog voor de herwaardering van onwetendheid


En ik meen het. Wel even tot op het einde lezen als je wilt begrijpen wat ik meen.


Een jaar of wat geleden werd ik bikkelhard geconfronteerd met deze Franse parel van onversneden wijsheid.
Le peu que je sais, c' est à mon ignorance que je le dois. -- Sacha Guiltry  
Good ol’ Alexandre-Pierre had het mogelijks over zijn beperkte kennis van de vrouwtjes. Het inzicht verwierf hij dan vast op basis van ervaring.  Op zijn beurt te danken aan alle gemaakte stommiteiten in de omgang ermee.

Ik herinner me ook dat de confrontatie ‘s avonds dubbel werd versterkt door het onvermogen om in mijn eigen moedertaal de ware diepte van het citaat thuis over te brengen.
Het weinige dat ik weet is de schuld van mijn... van mijn... mijn onwetendheid?
Wat een arm woord is die onwetendheid van ons. Schriel en vals in vergelijking met het franse of engelse ignorance.


De eigen actie en bewuste dadendrang van het negeren zelf zijn wij in vertaling totaal kwijt. En het overblijvende onwetendheid leunt snel aan bij het Duitse excuus “Wir haben es nicht gewusst”.  Echt waar meneer, het is onze schuld niet. Niemand heeft het ons verteld.

Nee verdorie: “Dat had je moeten weten!”


Het betoog is hierbij duidelijk: niet “meer onwetendheid” is mijn doelwit. De betekenis van het woord wil ik gewoon explosiever.  We hebben een wapen nodig (zoals de Fransen en de Engelsen) dat ons aanzet de verantwoordelijkheid omtrent de eigen onwetendheid niet uit de weg te gaan. 

Laat ik toch nog even doorgaan met wat geweten schoppen.  Want ook wie dan wel denkt te weten gaat niet vrijuit. In de recent gestarte lezingenreeks van liberales over John Rawls gaat het meteen hard over zijn “veil of ignorance”.  Die is volgens mij ook meer waard dan een “sluier van onwetendheid”.


Zijn advies inzake rechtvaardigheid is voor mij een hard betoog om jezelf wél te documenteren, wél te vorsen en te spitten, wél op te zoeken wat er over een bepaalde zaak allemaal te weten is.  Maar daarna toch ook naar waarde schatten wat het betekent om te kiezen om te negeren: actief je eigen voorkeur, positie en gezichtspunt verlaten. De zaak beschouwend “sub specie aeternitatis

Dus geef die “onwetendheid” voor mij asjeblieft de meerwaarde van de eigen actie en verantwoordelijkheid, de plicht om op zoek te gaan naar de details.  En behouden we dan alsjeblieft de ruimhartigheid om bewust te kunnen besluiten dat er veel te zeggen valt om de meeste ervan te negeren. Het veroordelen te reserveren voor onszelf: de momenten waarop we anderen de kans niet geven om aan hun eigen onwetendheid te werken.

En als we dan toch aan het preken zijn: Enkel zo, beminde gelovigen, zullen we de waarde kennen van de profetie in de bergrede: “Zalig de onwetenden, want hen behoort het Rijk Gods”. 
Ja, ignorance is bliss. Maar dan wel zoals de Engelsen het bedoelen. 
Amen!