Gisteren mezelf verwend met een bezoek aan de heerlijke lezing "Vrolijk atheïsme" die prachtig de balans hield tussen stand up comedie en weloverwogen eruditie.
Wat kort door de bocht als synopsys kwam de logicus eigenlijk tot een bewijs uit het ongerijmde om zijn levenshouding te motiveren: Als je naar de "schepping" (van de makkelijk te bedriegen menselijke geest tot het gewiebel van de aard-as) kijkt met voldoende kritische zin, zie je alleen maar dilettantisme en gefoefel. Toegeschreven aan de Almachtige maakt dat Hem (net zoals ons) een "geniale prutser". Die blasfemie met enige vrolijkheid kunnen opmerken en uitspreken verondersteld dat je de stap naar het bevrijdende ongeloof hebt gezet.
Onderweg liet de brave man ons niet alleen schuddebuikend lachen (hij draagt een zenuwachtig tussen-lachje in zijn presentatie-stijl die hij absoluut niet kan onderdrukken) hij liet ons ook zonder gêne een stukje van zijn ziel zien. Een behoorlijk vrolijk beeld gaf dat alvast, en door de herkenning bij mezelf ook aangenaam geruststellend. Zeker zijn afwijzen van de klassieke dualtiteiten en dichotomieën is iets waar ik helemaal in meega (en me ook heel hard aan pakweg Spinoza doen terugdenken)
Tijdens de vragen heb ik me toch ook eens durven laten gaan, maar de prof liet zich niet verleiden tot een meer combatief atheïsme die iemand als Dawkins zo sterk typeert (terecht merkte de spreker op dat dat beeld ook vaak tot een karikatuur wordt). Op basis van een terecht "elk zijn stijl" blijft trouwens de eerlijkheid van het verhaal overeind, en in al zijn vrolijkheid gebracht blijft het best wel gevaarlijk opruiend.
Bonuspunten tenslotte voor de organisatie van liberales en lsvg die de hele avond ook gewoon lieten inplannen in het kader van de "maand van de spiritualiteit" van spes.
Wat kort door de bocht als synopsys kwam de logicus eigenlijk tot een bewijs uit het ongerijmde om zijn levenshouding te motiveren: Als je naar de "schepping" (van de makkelijk te bedriegen menselijke geest tot het gewiebel van de aard-as) kijkt met voldoende kritische zin, zie je alleen maar dilettantisme en gefoefel. Toegeschreven aan de Almachtige maakt dat Hem (net zoals ons) een "geniale prutser". Die blasfemie met enige vrolijkheid kunnen opmerken en uitspreken verondersteld dat je de stap naar het bevrijdende ongeloof hebt gezet.
Onderweg liet de brave man ons niet alleen schuddebuikend lachen (hij draagt een zenuwachtig tussen-lachje in zijn presentatie-stijl die hij absoluut niet kan onderdrukken) hij liet ons ook zonder gêne een stukje van zijn ziel zien. Een behoorlijk vrolijk beeld gaf dat alvast, en door de herkenning bij mezelf ook aangenaam geruststellend. Zeker zijn afwijzen van de klassieke dualtiteiten en dichotomieën is iets waar ik helemaal in meega (en me ook heel hard aan pakweg Spinoza doen terugdenken)
Tijdens de vragen heb ik me toch ook eens durven laten gaan, maar de prof liet zich niet verleiden tot een meer combatief atheïsme die iemand als Dawkins zo sterk typeert (terecht merkte de spreker op dat dat beeld ook vaak tot een karikatuur wordt). Op basis van een terecht "elk zijn stijl" blijft trouwens de eerlijkheid van het verhaal overeind, en in al zijn vrolijkheid gebracht blijft het best wel gevaarlijk opruiend.
Bonuspunten tenslotte voor de organisatie van liberales en lsvg die de hele avond ook gewoon lieten inplannen in het kader van de "maand van de spiritualiteit" van spes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten